باتری‌های نیکل–کادمیم (به انگلیسی: Nickel–cadmium battery) (مخفف : NiCd یا NiCad) گونه‌ای از باتری‌های قابل شارژ هستند که در آن از نیکل (III) اکسید و کادمیم به صورت فلز به عنوان الکترود استفاده می شود. این نوع از باتری‌ها نخستین بار توسط مهندس سوئدی والدمار جانگنر در سال ۱۸۹۹ میلادی اختراع گردید. استفاده از این نوع از باتری‌ها در لوازم الکترونیکی مانند گوشی تلفنهای بیسیم است .